Ons overgeven aan Allah swta geeft rust, maar het vergt ook inspanning van onze kant. We moeten bij al onze acties voor ogen hebben dat we allereerst moslim zijn. Dit betekent dat we een stapje harder lopen, altijd een beetje meer geduld met de ander hebben, enzovoort. Allah swta zegt:

En wat betreft degenen die hard voor Ons streven, Wij zullen hen zeker naar Onze Paden leiden. En waarlijk, Allah is zeker met de weldoeners.”

We zijn ons bewust van onze schepper en willen er voor zorgen dat hij tevreden met ons is. We weten dat hij de barmhartige is, de meest genadevolle, maar toch maken we ons zorgen over de dag waarop we voor onze schepper staan. Allah swta zegt:

Voorwaar, de gelovigen zijn slechts degenen die als Allah genoemd wordt, vrees voelen in hun hart en als Zijn Verzen voor hen gereciteerd worden laten zij hun geloof toenemen; en zij leggen hun vertrouwen in hun Heer.

Het is een combinatie van vrees en liefde voor onze schepper die ons de mogelijkheid geeft boven onszelf uit te stijgen. De vroegste metgezellen hebben als voorbeeld gediend voor ons, en vele van hun opofferingen zijn door latere generaties geëvenaard. Velen kozen liever de dood dan dat zij hun religie opgaven. Zo ook Abdullah bin Hudhafah. In het 19e jaar na hijrah werd een door Umar rah gezonden legereenheid gevangengenomen door de Byzantijnen. De Byzantijnse keizer had veel gehoord over hun overtuiging in het geloof en gebood ze bij hem te brengen zodat hij hen kom testen. Toen Abdullah bij hem gebracht werd bood de keizer hem vrijheid en een veilige reis naar huis aan als hij Christen zou worden. Abdullah antwoordde echter boos dat hij duizend keer liever dood zou willen gaan. De keizer bood Abdullah daarop rijkdom en een hoge positie aan het hof aan als hij de islam de rug zou toekeren. Abdullah lachte en antwoordde dat als de keizer hem alles wat hij bezat en wat de Arabieren bij elkaar bezitten zou schenken, hij nog de religie van de boodschapper Mohammed saws niet zou opgeven. ‘Dan dood ik je’ antwoordde de keizer en hij liet Abdullah kruisigen en zijn soldaten speren op hem gooien. Nog steeds weigerde Abdullah en de keizer liet hem van het kruis afhalen. Een grote pot met kokende olie werd klaargezet en een andere gevangene werd binnengebracht en in de kokende olie gegooid. Na dit verschrikkelijke schouwspel vroeg de keizer wederom of Abdullah tot het christendom wilde bekeren, maar hij bleef vasthoudend. Toen beval de keizer hem ook in de pot te gooien, en terwijl hij er naartoe werd gesleept zag de keizer tranen in zijn ogen. Hij dacht hem gebroken te hebben en vroeg nogmaals of hij christen wilde worden. Tot zijn verbazing weigerde Abdullah en de keizer vroeg, waarom huil je dan in hemelsnaam? Abdullah antwoordde: ‘Ik had graag gewild dat ik zoveel zielen had als het aantal haren op mijn lichaam, zodat ze allemaal in de pot geworpen in naam van Allah.’ Toen zei de tiran: Wil je mijn hoofd kussen? Dan zal ik je vrijlaten! Ook mijn medegevangenen? Vroeg Abdullah. Ja, zei de keizer. Dat zal me toch niet kwalijk genomen worden als ik een vijand van Allah op zijn hoofd kus in ruil voor de vrijheid van mijn moslimbroeders? Dacht Abdullah. Bij aankomst in medina vertelde Abdullah het verhaal aan Umar rah en vroeg wat hij er van vond. Umar was zeer tevreden over deze ruil en zei: Het is iedere moslim zijn plicht om het hoofd van Abdullah te kussen, en ik zal ermee beginnen!

Abdullah verkoos liever de dood boven een leven met macht en rijkdom. Geen haar op zijn hoofd dacht eraan om de religie van Allah de rug toe te keren, zelfs al moest hij alles er voor opgeven. Realiseer je dat de dingen die je opgeeft voor je Heer, het zal je geen windeieren leggen. De boodschapper Mohammed saws zei: Welzeker, je zal niks opzijzetten speciaal om het welgevallen van je schepper, zonder dat Allah swta het vervangt voor iets beters.  

Moge Allah swta ons inzicht en wijsheid schenken.